Kindje S

Hoi,

Even een leuk kort verhaaltje vanuit Finland.

Het gaat over Kindje S die in het begin mij maar niks vond en nu wordt ze verdrietig als ik weg ga .

Kindje S is een meisje van 1,5 jaar. De eerste weken moest ze niks van mij weten en vond ze het maar eng om met mij te spelen. Als ik haar moest verschonen, dan ging ze niet altijd zonder tranen mee naar de badkamer. Als ander kindjes bij mij kwamen zitten ging ze er naast zitten maar wel op zo`n manier dat er afstand tussen ons bleef. Zodra er oudere kindjes met mij ging spelen probeerde ze dit ook maar dit werd al snel te veel en ging ze snel weer weg.

Nu , Huilt ze als ik een ander kindje ga verschonen en haar niet mee neem. Roept ze mijn naam als ik binnen kom en begint ze spontaan te lachen. Als ik met haar op de groep aan het spelen ben , giert ze het soms uit van lachen.

Ook leuk om te vertellen is dat we in mei een soort `spring party` hebben, hiervoor leren de kindjes een dansje. Standaard komt S naar mij toe en wil ze dat ik haar op til.

Dit zijn ook weer van die momenten waar ik ontzettend van geniet en het bewijst maar weer dat in 2 maand zoveel kan veranderen. Mijn begeleider gaf ook aan de ze verandering zag en dat ze dat leuk en goed vond om te zien! Ook dit is erg fijn om te horen.

Doei doei